สัญญาณจากท้องฟ้า

การสังเกตท้องฟ้าเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการคาดการณ์พายุฝนฟ้าคะนอง เมฆคิวมูโลนิมบัส (Cumulonimbus) ที่มีลักษณะก้อนใหญ่ สีเทาเข้มถึงดำ และมีความสูงมาก มักเป็นสัญญาณของพายุฝนฟ้าคะนองที่กำลังจะมาถึง การสังเกตทิศทางลมที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน และการมองเห็นแสงแลบไกลๆ ก็เป็นสัญญาณเตือนที่สำคัญ บางครั้งอาจสังเกตเห็นเมฆชั้นต่ำเคลื่อนที่เร็วผิดปกติก่อนที่พายุจะมาถึง

สัญญาณจากสิ่งมีชีวิต

สัตว์มีสัญชาตญาณในการรับรู้การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ นกจะบินต่ำลงและหาที่หลบภัย แมลงจะบินวนเวียนใกล้พื้นดินมากขึ้น สุนัขและแมวอาจแสดงพฤติกรรมกระวนกระวาย ในขณะที่วัวและควายมักจะรวมฝูงและหาที่กำบัง แม้แต่มดและปลวกก็จะเคลื่อนย้ายรังและอพยพขึ้นที่สูง พืชบางชนิดเช่นผักบุ้งจะหุบใบเมื่อความชื้นในอากาศสูงขึ้นก่อนฝนตก

การเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ

ก่อนเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง มักมีการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศที่สังเกตได้ อุณหภูมิอาจลดลงอย่างฉับพลัน ความชื้นในอากาศเพิ่มสูงขึ้นจนรู้สึกอึดอัด บางครั้งอาจได้กลิ่นดินหรือหญ้าที่ชัดเจนขึ้น เนื่องจากความกดอากาศที่เปลี่ยนแปลง ลมที่พัดแรงขึ้นและเปลี่ยนทิศทางบ่อยครั้งก็เป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าพายุกำลังจะมา การสังเกตการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะช่วยให้เตรียมตัวรับมือกับพายุได้ทันท่วงที

ภูมิปัญญาท้องถิ่น

ชาวบ้านในแต่ละท้องถิ่นมีวิธีสังเกตธรรมชาติเพื่อทำนายพายุฝนที่สืบทอดกันมา เช่น การสังเกตทิศทางลมที่พัดผ่านยอดไม้สูง การดูการก่อตัวของเมฆเหนือยอดเขา หรือการสังเกตพฤติกรรมของสัตว์น้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติ บางพื้นที่มีความเชื่อเกี่ยวกับการร้องของนกบางชนิดที่บ่งบอกว่าฝนจะตก แม้ว่าปัจจุบันจะมีเทคโนโลยีพยากรณ์อากาศที่ทันสมัย แต่การสังเกตธรรมชาติตามภูมิปัญญาท้องถิ่นก็ยังมีความแม่นยำและมีประโยชน์ในการเตือนภัยระดับชุมชน Shutdown123